نام عباس کیارستمی را نه تنها در تاریخ سینمای ایران، که در تاریخ فلسفه آن
هم خواهند نوشت. «فلسفه سینمای عباس کیارستمی» و هستی‌شناسی خاص او همیشه
منبعی خواهد بود که ما دانشجویان فلسفه در موردش تامل کنیم و از آن
بیاموزیم.
نگاه او جهانشهری بود و تلفیقی از فلسفه‌های شرق و غرب. حتی در
پیری و به رغم شهرت دچار رکود نشد و دنبال تجریه‌های تازه بود. در ترکیه هم
سینمای ایران را با نام او می شناسند و سبک فیلمسازی متفاوت نوری بیلگی جیلان متاثر ازاوست. یادش گرامی باد. کاش آزادی بیشتری برای ساختن فیلمهای نو در وطنش داشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر